Kay ziekenhuis!

Woensdag 11 november 2009 werd een grijze bladzijde in het leven van Kay (en ons). Ik was ziek thuis en Manon werd gebeld door de kinderopvang dat Kay koorts had en ziek was. Zij heeft de huisarts gebeld en moest direct met hem komen. Natuurlijk ben ik ook mee gegaan. We werden geholpen door dokter Van G. Ondanks dat Kay met herhaling vreemd met zijn mond zat te doen en wat kleine spikkeltjes op zijn lichaam had beoordeelde zijn dit als een griepje. Thuis gekomen ging Kay naar bed en ik ook. Ik dacht nog, er zal toch niets ernstigs met hem zijn.

Na een uurtje was Kay hard aan het huilen, het leek wel of hij pijn had. Ik wilde eruit gaan om hem uit zijn bed te halen maar Manon was mij voor. Dus bleef ik in bed. Dat duurde niet lang. Manon was met Kay naar beneden gegaan en had hem een flesje gegeven voor de troost. Hij liet dit na een minuutje vallen en Manon dacht nog: "ach wat lief, hij slaapt weer". Niets was minder waar. Toen ze nog eens naar hem keek had hij zijn ogen naar rechts geslagen en ze riep mij. Ik wilde me wel aankleden en naar beneden komen maar wist natuurlijk nog niet waarom. Toen riep ze weer, maar veel dringender. Wat bleek, Kay ademde niet meer! Meteen nadat ik beneden was heb ik 112 ingeschakeld. Tijdens dit gesprek zag ik dat Kay zijn handje weer bewoog en schuim op zijn mond kreeg maar hij deed het weer! Wel lag hij stram en had zijn ogen nog steeds naar rechts geslagen. De ambulance kwam er aan dus de hond moest in de slaapkamer. De mannen waren snel ter plekke en startten direct met de behandeling (grote klasse!). Kay was stabiel, zat nog steeds in de toeval en werd met spoed naar het LUMC gebracht. Hier is hij helemaal door de mangel gehaald. Een ruggeprik (onderzoek op hersenvliesontsteking), een neusspoelsel (Mexicaanse griep), bloed afgenomen etc. Al met al heeft de toeval zeker 2 uur bij elkaar geduurd. Volgens de artsen was dit extreem lang.

Kay heeft 4 dagen in het huis gebivakkeerd, natuurlijk ben ik bij hem gebleven. Manon kwam vaak langs en zorgde dat thuis alles verder ging. Kay heeft 4 dagen aan een infuus gelegen en 2 dagen aan de monitor. Hij was erg ziek. In zijn infuus wisselende medicijnen: antibiotica, middel tegen hersenvliesontsteking, spoelmiddel om alle giffen van de medicijnen te neutraliseren, noem maar op. Verder kreeg hij natuurlijk paracetamol zetpillen en is er een EEG van hem gemaakt om te kijken of er geen epilepsie meespeelt. Na 2 dagen bleek Kay geen Mexicaanse griep te hebben (hij sprak geen Spaans....) en na 4 dagen het definitieve: het is geen hersenvliesontsteking. Kay mocht weer naar huis, heerlijk! Wel kregen we pipetten mee met diazapam. Dit is valium dat we rectaal moeten toedienen in geval van een aanval. Hij is nog een aantal dagen bezig geweest met herstellen. Al met al een behoorlijk heftige periode. Kay heeft er geen trauma aan overgehouden, hij is gelukkig nog klein. Wij wel, we slapen 's nachts amper.