Met mijn Ome Roel gaat het erg slecht. Momenteel zit hij een huis voor stervensbegeleiding in Scheveningen. Mijn oom is opgegeven. Hij is ontzettend veel afgevallen en kan niet meer de man zijn die hij was.De laatste jaren is hij erg gelovig geworden. Hier heeft hij veel steun aan. Hij heeft zijn hele begrafenis al geregeld. Ik heb hem moeten beloven om samen met een aantal andere neven en broers zijn kist naar zijn laatste rustplaats te dragen. Die rustplaats is een hele bijzondere. Hij komt in het graf bij mijn opa en oma te liggen. Natuurlijk zal dit nog meer emoties oproepen, maar als hij dat wil dan vind ik dat we dat hem moeten gunnen.
Vroeger, als kind, reed ik veel met mijn Ome Roel op de vrachtwagen mee. Hij en een broer en een zwager reden bij dezelfde containertransport service. Dan kwam de ene oom mij halen en zette mij af in de vrachtwagen bij Ome Roel. Tussen de middag was het altijd eten bij mijn Tante Kitty.
Als kind lag ik veelvuldig langere tijd in het ziekenhuis. Hij kwam dan met zijn Ford Capri en dan konden we, kort, een tochtje maken. Ja, aan Ome Roel heb ik heel veel leuke herinneringen. Toen ik op mezelf ging wonen en jaren laten een huisje op Scheveningen kocht, kwam hij mij helpen opknappen. Een echte vakman.
Nu sluiten de deurtjes van zijn kast in het tehuis niet goed, en is er een "vakman" gekomen om dit te maken. Ome Roel kan zich mateloos ergeren aan zoveel onkunde. Zelf kan hij het veel beter, maar zijn lichaam wil niet meer.
