Vandaag, maandag 21 mei 2007, hebben we afscheid moeten nemen van Poes. Nadat zaterdag de wonden open waren gescheurd zijn we direct naar dierenarts H. gegaan. Hij gaf ons te kennen het absoluut niet somber in te zien en zei dat Poes met antibiotica nog wel te redden was. Vandaag zijn we bij onze eigen dierenarts geweest, Dierenkliniek De Mare in Leiden. Zij kwamen tot een hele andere conclusie. De wond was erg open, en het zou misschien met huid transplantaties e.d. lukken. Het zou minimaal 2 maanden duren en er zou absoluut geen garantie zijn. Omdat Poes al 11 jaar is en we er daar ook achter kwamen dat zijn hartje niet meer goed was en er vocht achter zijn longen zat, zou genezing een moeilijk en lijdzaam proces worden. Omdat we hadden afgesproken Poes niet onnodig langdurig zouden laten lijden, met maar een hele kleine kans op genezing, hebben we besloten om die lieve Poes te laten gaan. Hij is heel mooi ingeslapen, heel vredig. Gebruikelijk is dat een dier twee injecties krijgt, één om te laten slapen en daarna de definitieve. De eerste was genoeg, toen gaf zijn hartje het al op. In zijn laatste momenten keek hij ons heel lief aan, zo van: maak je niet druk, ik ben verlost straks van de pijn en ga lekker slapen. Hij was altijd in voor een knuffel en sinds onze verhuizing kon hij erg genieten van de tuin. De zon, de omgeving, alles vond Poes mooi. In de tuin ging hij alles ontdekken, gek doen met vogels. Gewoon een heerlijke kat.
Poes, maak er wat moois van daarboven.
Poes, maak er wat moois van daarboven.